دانشجوی کارشناسی ارشد معارف اسلامی و حقوق (گرایش جزا) دانشگاه امام صادق (ع)
چکیده
کدها یا قانون‌نامه‌های هزارهء نخست حوزهء مدیترانه-مانند الواح دوازده‌گانه و کدهای تورات-محصول سنت ابتدایی علمی1بین النهرین بودند؛سنتی که در آن«رساله‌ها»ی حقوقی به شکل فهرست‌هایی از مثال‌های موردی تدوین می‌شدند.این رساله‌ها همانند نمونه‌های پیشین خود که به خط میخی بودند،در آغاز،به عنوان منابع توصیفی حقوق2شناخته می‌شدند،نه منابع هنجارین(نورماتیو)آن؛چون نظریه‌ای که متن قانون را منبع مستقل حقوقی می‌دانست هنوز شکل نگرفته بود.با وجود این،دانشمندان حقوق و انقلاب روشنفکری‌ای که دانش تحلیلی حقوق3را ایجاد کرد،زمینه دگرگونی این ویژگی را فراهم کردند.آن کدها با نسبت دادن شأن قانون و استقلال به خود«مقدس»شدند و در نتیجه،توانستند به مثابه مجموعه‌هایی از قواعد فراگیر و هنجارین شناخته شوند.
)