پیشگیری از بزهکاری و شیوههای آن،امروزه از موضوعات جدی مورد بحث در علوم جنایی است.هرچند پیشگیری در قانون اساسی جمهوری اسلامی مورد بحث قانونگذار قرار گرفته است اما در عمل هیچ ساختار و نظام مشخصی برای برنامهریزی و اقدام در این حوزه وجود ندارد.قوه قضائیه برای پرکردن این خلاء چندی است که تنظیم لایحهای را در دستور کار خود قرار داده است هرچند پیشنویس فعلی این لایحه به نوبه خود ارزشمند است اما مبانی نظری آن،گاه باید موشکافانهتر مورد بررسی قرار گیرد.مقاله حاضر با ارائه آخرین دستاوردهای علمی در این زمینه به بررسی و نقد این مبانی میپردازد.