نوع مقاله : پژوهشی

نویسندگان

1 استادیار گروه حقوق عمومی، دانشکدۀ حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران

2 دانشجوی دکتری حقوق عمومی، دانشکدۀ حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران

چکیده

عموماً آراء دیوان در ارتباط با عنوان مالکانۀ «باغ»، حول محورِ شناسایی مرجع صالح برای تشخیص آن صادر شده است. در این خصوص، با تصویب «قانون اصلاح لایحۀ قانونی حفظ و گسترش فضای سبز در شهرها» در سال 1388 و تشکیل «کمیسیون مادۀ 7»، رویۀ ناصواب دیوان در شناسایی «کمیسیون مادۀ 12 قانون زمین شهری» به عنوان مرجع صالح برای تشخیص باغ اصلاح گردید. در مقابل و به دلیل برداشت‌های نادرست از قوانین حاکم، یکی از مسائلی که در نگاه قضات دیوان مغفول واقع شده است، توجه به ویژگی‌ها و ماهیت «باغ» بوده است. در متن حاضر، به بررسی رویه‌های متفاوت و گاه متهافت دیوان در خصوص مسائل فوق اشاره شده است. هم‌چنین، ماهیت «کمیسیون مادۀ 7» و تصمیمات آن به‌منظور شناسایی نهاد ناظر بر آن‌ها و نیز، مرجع تصمیم‌گیرنده در خصوص تغییر کاربری باغات، موضوعات دیگری‌ هستند که در کنار شناسایی مرجع صالح به تشخیص باغات، دغدغۀ اصلیِ مقالۀ حاضر را شکل داده‌اند.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

عنوان مقاله [English]

Thoughts on the Criteria and competent authority of garden identification in the administrative court of justice procedure

نویسندگان [English]

  • ali mohammad fallahzadeh 1
  • mohammad najafi kalyani 2

1 Assistant Prof. of Public Law, Faculty of Law and Political Sciences, Tehran University, Tehran, Iran

2 PhD Student in Public Law, Faculty of Law and Political Science, Allameh Tabatabai University, Tehran, Iran

چکیده [English]

Most of judgements of the administrative court of justice in relation to the title of " garden" have been issued about the identifying a competent authority for its recognition. In this regard, after the enactment of the law on the reform of the law on the conservation and development of greenbelt in cities in 2009 and the formation of the "Article 7 commission", the court's inappropriate procedure in identifying the "article 12 commission of the land-urban law" as a competent authority for recognition the garden was refurbished. In contrast, and because of misinterpretations of the governing laws, one of the issues that have overlooked by the judges was the attention to characteristics of the "garden" and its nature. The present text deals with the court's different and sometimes divergent procedures on the above issues. Also, the nature of article 7 commission and its decisions to identify the competent authority to overseeing them, as well as the decision-making authority for changing the use of gardens, are other issues besides identifying the competent authority to identify the garden, that form the main concern of this article.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Garden
  • Administrative Court of Justice
  • Changing the Use
  • Article 7 Commission
  • Article 12 Commission
  • فارسی

    • احمدزاده، رسول و احمد رضایی‌پناه (۱۴۰۰)، « سیاست کیفری ایران در قبال تغییر کاربری اراضی زراعی و باغ‌ها»، مجلۀ حقوقی دادگستری، دورۀ ۸۵، شمارۀ ۱۱۳.
    • اخوان، محمد (1393)، «اعتبار قانونی مصوبات شورای عالی شهرسازی و معماری ایران»، یادداشت مندرج در روزنامۀ اطلاعات، تاریخ نشر 29 دی ماه، قابل دریافت در: ettelaat.com.
    • امامی، محمد و کورش استوارسنگری (1391)، حقوق اداری، جلد دوم، چاپ نخست، تهران: میزان.
    • حق‌بین، مهدی و سید جمال‌الدین دریاباری (1396)، «بررسی تغییر کاربری اراضی شهری»، فصلنامۀ نگرشهای نو در جغرافیای انسانی، سال نهم، شمارۀ 4.
    • حیدرنژاد و دیگران (1394)، «نقش شورای اسلامی شهر از لحاظ قانونی در شناساییِ باغ در حریم شهرها»، نخستین کنگرۀ بینالمللی حقوق ایران، تهران: مرکز همایش‌های توسعۀ ایران، قابل دریافت در:

    www.civilica.com/Paper-LAWI01-LAWI01_177.html.

    • راسخ، محمد (1393)، «نظریۀ حق»، در حق و مصلحت؛ مقالاتی در فلسفۀ حقوق، فلسفۀ حق و فلسفۀ ارزش (2)، چاپ سوم، تهران: نشر نی.
    • طباطبایی مؤتمنی، منوچهر (1387)، حقوق اداری تطبیقی، چاپ دوم، تهران: سمت.
    • قاسمی حامد، عباس (1388)، «جایگاه قانونی شورای اسلامی شهر برای شناسایی باغ در محدوده‌ و حریم شهر»، تحقیقات حقوقی، شمارۀ 50.
    • قاسمی حامد، عباس (1389)، «مرجع قانونی تشخیص باغ در شهر»، مجموعه مقالات کرسی حقوق بشر دانشگاه بهشتی، قابل دریافت در: facultymembers.sbu.ac.ir.
    • نجابت‌خواه، مرتضی و دیگران (1396)، «آسیب‌شناسی ساختار و صلاحیت‌های مراجع اختصاصی اداری در حقوق اداری ایران»، دوفصلنامۀ دیدگاههای حقوق قضایی، شمارۀ 77 و 78.
    • واعظی، سیدمجتبی و سیدمحمد حسینی (1397)، «نظارت قضایی دیوان عدالت اداری بر مصوبات مجمع تشخیص مصلحت نظام، مجلس خبرگان و شورای نگهبان»، مجلۀ حقوق اداری، سال ششم، شمارۀ 16.
    • ویژه، محمدرضا (1391)، «نظارت قضایی دیوان عدالت اداری بر مقررات اجرایی»، پژوهش حقوق، سال چهاردهم، شمارۀ 37.
    • هداوند، مهدی (1393)، حقوق اداری تطبیقی، جلد دوم، چاپ چهارم، تهران: سمت.
    • هداوند، مهدی و مسلم آقایی‌طوق (1389)، دادگاه‌های اختصاصی اداری در پرتو اصول و آیین‌های دادرسی منصفانه، چاپ نخست، تهران: انتشارات خرسندی

    آراء قضایی

    • رأی هیئت عمومی دیوان عدالت اداری به شمارۀ دادنامۀ 31 مورخ 6/2/1383.
    • رأی هیئت عمومی دیوان عدالت اداری به شمارۀ دادنامۀ 341 مورخ 20/5/1387.
    • رأی هیئت عمومی دیوان عدالت اداری به شمارۀ دادنامۀ 104 مورخ 22/2/1387.
    • رأی هیئت عمومی دیوان عدالت اداری به شمارۀ دادنامۀ 174 مورخ 2/3/1396.
    • رأی هیئت عمومی دیوان عدالت اداری به شمارۀ دادنامۀ 294 الی 295 مورخ 28/1/1397.
    • رأی هیئت عمومی دیوان عدالت اداری به شمارۀ دادنامۀ 126 مورخ 2/10/1386.
    • رأی هیئت عمومی دیوان عالی کشور به شمارۀ دادنامۀ 724 مورخ 22/1/1391.
    • رأی شعبۀ سی‌ام دیوان عدالت اداری به شمارۀ دادنامۀ 2058 مورخ 15/8/1390.
    • رأی شعبۀ نهم دیوان عدالت اداری به شمارۀ دادنامۀ 9109970900702229 مورخ 17/11/1391.
    • رأی شعبۀ نهم دیوان عدالت اداری به شمارۀ دادنامۀ 920997090071581 مورخ 7/8/1394.
    • رأی شعبۀ نهم دیوان عدالت اداری به شمارۀ دادنامۀ 930990900034911 مورخ 12/7/1394.
    • رأی شعبۀ نهم دیوان عدالت اداری به شمارۀ دادنامۀ 9209970900700876 مورخ 18/4/1392.
    • رأی شعبۀ هشتم دیوان عدالت اداری به شمارۀ دادنامۀ 9609970904302938 مورخ 19/12/1396.
    • رأی شبعۀ نهم به شمارۀ دادنامۀ 1590.
    • رأی شعبۀ نهم دیوان عدالت اداری به شمارۀ دادنامۀ 9709970900700615 مورخ 23/2/1397.
    • رأی شعبۀ بیست و پنجم دیوان عدالت اداری به شمارۀ دادنامۀ 503 مورخ 22/3/1390.
    • پروندۀ کلاسۀ 33/90/9010.