حقوق خصوصی
عباس میرشکاری؛ فاطمه سادات حسینی؛ افروز صمدی
چکیده
عدمالنفع، جلوگیری از پیدایش منفعتی است که هنوز به وجود نیامده اما مقتضی ایجاد را داشتهاست. درباره امکان یا عدمامکان مطالبه عدمالنفع، همیشه تردید وجود داشتهاست. بهنظر میرسد تردید اصلی، از اینجا آغاز میشود که در این نوع خسارت، همه چیز جنبه احتمالی داشته و هیچگاه با یقین نمیتوان اصل و نیز اندازه مسوولیت عامل زیان را ...
بیشتر
عدمالنفع، جلوگیری از پیدایش منفعتی است که هنوز به وجود نیامده اما مقتضی ایجاد را داشتهاست. درباره امکان یا عدمامکان مطالبه عدمالنفع، همیشه تردید وجود داشتهاست. بهنظر میرسد تردید اصلی، از اینجا آغاز میشود که در این نوع خسارت، همه چیز جنبه احتمالی داشته و هیچگاه با یقین نمیتوان اصل و نیز اندازه مسوولیت عامل زیان را مشخص کرد. برای همین، اگر بتوان روش درستی برای ارزیابی اصل تحقق نفع مورد انتظار و میزان آن به دستآورد، پذیرش امکان مطالبه عدمالنفع، آسانتر خواهدشد. در نوشتار پیشرو، با روش کتابخانهای و تا اندازهای میدانی، اطلاعات مختلف در خصوص موضوع، جمعآوری و سپس تلاششده با روش تحلیلی- توصیفی و البته با تاکید بر رویه قضایی و نیز، بهرهگیری از تجربیات نظامهای حقوقی دیگر بر روش ارزیابی عدمالنفع تمرکز شود. در این راستا، پیشنهاد شده هرگاه فعل عامل زیان به عنوان قاطع وضعیت زیاندیده پیش از وقوع زیان باشد، میزان خسارت با توجه به پیشینه و سابقه شخص اخیر مورد ارزیابی قرار گیرد و هرگاه مانع از کسب منفعتی جدید برای زیاندیده گردد، وضعیت همنوعان وی برای ارزیابی اصل و میزان عدمالنفع مورد توجه قرار گیرد. همچنین، باید توجه داشت که غایت زمانی ارزیابی زیان اصولا تا مدتی است که زیاندیده به وضعیت پیشین خود بازگردد. در غیر این صورت، عرف و قانون میتوانند به عنوان معیارهایی جهت تعیین حداکثر زمان ارزیابی و جبران عدمالنفع به کار گرفته شوند.