حقوق جزا و جرم شناسی
حامد صفائی آتشگاه؛ بهزاد رضوی فرد
چکیده
تنها پاره‌ای از رفتارهای آسیب‌زا در قوانین و مقررات به‌عنوان بزه پذیرفته می‌شود. چنانچه مطالعه بزه محدود به رفتار‌هایی باشد که فقط طبق قوانین و مقررات بزهانگاری شده‌اند، انواع خاصی از آسیب‌ها تبدیل به «محدوده ورود ممنوع» سیاست جنایی خواهند شد. این در حالی است که بسیاری از رفتار‌هایی که به همان اندازه یا حتی بیشتر آسیب‌زا ...
بیشتر
تنها پاره‌ای از رفتارهای آسیب‌زا در قوانین و مقررات به‌عنوان بزه پذیرفته می‌شود. چنانچه مطالعه بزه محدود به رفتار‌هایی باشد که فقط طبق قوانین و مقررات بزهانگاری شده‌اند، انواع خاصی از آسیب‌ها تبدیل به «محدوده ورود ممنوع» سیاست جنایی خواهند شد. این در حالی است که بسیاری از رفتار‌هایی که به همان اندازه یا حتی بیشتر آسیب‌زا هستند و توسط بزهکاران قدرتمند انجام می‌شود، از کنترل حقوق کیفری خارج است. تعامل شرکت‌ها و حکومت‌ها موجب ظهور گونه جدیدی از بزهکاری تحت عنوان «بزهکاری حکومت‌ـ‌شرکت‌ها» شده و امروزه این مشارکت بزهکارانه منجر به بحران اقلیمی در سطح جهان شده است. در حالی‌که آسیب‌زایی رفتارهای اقلیم‌ستیز بسیار شدید و در حد «فاجعه» است؛ فعل و ترک‌فعل‌هایی چون عدم‌پایبندی به موافقت‌نامه‌های اقلیمی و انتشار گازهای گلخانه‌ای که «به‌طور مداوم» نیز رخ می‌دهد، در حقوق داخلی و حقوق بین‌الملل بزهانگاری نشده‌اند. اثر حاضر با معرفی مفهوم «بزهکاری اقلیمی» به‌عنوان یک مطالعه کتابخانه‌ای به‌دنبال پاسخ به این پرسش اصلی بود که بزهکاری اقلیمی با توجه به چه شاخص‌هایی شناخته می‌شود و سیاست‌گذاران جنایی در پرتو چه شاخص‌هایی می‌توانند رفتارهای اقلیم‌ستیز را به‌عنوان بزه شناسایی کنند؟ جهت شناسایی رفتارهای اقلیم‌ستیز و بزهانگاری آن‌ها از چه معیارهایی باید تبعیت کرد؟ مطابق یافته‌های پژوهش، با محور قراردادن «آسیب» در بزهانگاری و طبقه‌بندی آن براساس شدت و رخداد آسیب‌های اقلیمی، مصادیقی از این آسیب‌ها را می‌توان شناسایی کرد که بزه‌دیدگان آن اعم از کشورها، جزایر، انسان‌ها، محیط زیست، حیوانات و ... تلقی می‌شوند. از این‌رو مصادیق بزه اقلیمی با محوریت آسیب متبلور شده و دامنه بزه‌دیدگان آن در پرتو عدالت بوم‌شناختی توسعه می‌یابد.
