TY - JOUR ID - 11936 TI - بررسی تطبیقی نظریه نمایندگی ظاهری JO - مجله حقوقی دادگستری JA - JLJ LA - fa SN - 1735-4358 AU - امینی, منصور AU - عبدی, مونا AD - دانشیار دانشکده حقوق دانشگاه شهید بهشتی AD - کارشناس‌ارشد حقوق‌خصوصی دانشگاه شهید بهشتی Y1 - 2014 PY - 2014 VL - 78 IS - 88 SP - 65 EP - 93 KW - نمایندگی KW - ظاهر KW - بررسی در نظام های حقوق عرفی ( کامن لا ) KW - بررسی در نظام های حقوق نوشته KW - کاربردها KW - ارائه مدل قانون گذاری DO - 10.22106/jlj.2014.11936 N2 - با توسعه تجارت و سرعت زیاد مبادلات تجاری، تخصصی‌شدن امور، پدیدآمدن نیازهای متنوع و رو به‌رشد، شکل‌گیری اشخاص حقوقی و همچنین شکل‌گیری اقتصاد جهانی و بسیاری عوامل دیگر، افراد، کمتر به‌طور مستقیم و به مباشرت، همه اعمال حقوقی را انجام می‌دهند. این عوامل، اهمیت و ضرورت توجه به نهاد نمایندگی را قوت بخشیده است. میان اقسام مختلف نمایندگی، نمایندگی ظاهری یکی از جدیدترین، مهم‌ترین و کاربردی‌ترین اقسام نمایندگی‌هاست که ترکیبی از دو نظریه - نظریه نمایندگی و نظریه ظاهر - است. نمایندگی ظاهری، استثنائی بر این قاعده عمومی حوزه نمایندگی محسوب می‌شود که نماینده غیرمجاز و فاقد اختیار نمی‌تواند اصیل خود را به قرارداد با ثالث ملزم کند. به‌رغم استثنائی‌بودن این نظریه، در هر دو نظام حقوقی ( حقوق نوشته و حقوق کامن‌لا و حتی نظام‌های حقوقی مختلط) و همچنین در میان کشورهای مختلف – صرف‌نظر از درجه پیشرفت و توسعه – مفهومی شناخته شده است و مورد پذیرش بیشتر نظام‌های حقوقی قرار گرفته و قلمروها و کاربردهای جدیدی دارد که البته در نظام حقوقی ایران مورد توجه قانونگذاران، قضات و نویسندگان حقوقی قرار نگرفته است. در این نوشتار به معرفی این کاربردها که در چند سال اخیر مورد استفاده کشورها به ویژه در نظام‌های دارای حقوق عرفی ( کامن‌لا) قرار گرفته است می‌پردازیم و همچنین از چند مدل قانونگذاری در ارتباط با ورود این نظریه به قوانین کشورهای دارای حقوق نوشته سخن خواهیم گفت. UR - https://www.jlj.ir/article_11936.html L1 - https://www.jlj.ir/article_11936_a94b41e6aa69228d5dc6750325af5b88.pdf ER -