TY - JOUR ID - 45766 TI - جایگاه نظر کارشناس در احراز رابطۀ سببیت JO - مجله حقوقی دادگستری JA - JLJ LA - fa SN - 1735-4358 AU - برهانی, محسن AU - بادکوبه هزاوه, آرش AD - استادیار گروه حقوق جزا و جرم‌شناسی، دانشکدۀ حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه تهران، تهران،‌ ایران AD - دانشجوی دکتری حقوق خصوصی، دانشکدۀ حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه تهران، تهران،‌ ایران Y1 - 2021 PY - 2021 VL - 85 IS - 113 SP - 69 EP - 91 KW - استناد عرفی KW - جمع اسباب KW - جمع سبب و مباشر KW - نظریۀ کارشناس KW - تقسیم مسئولیت KW - اسباب طولی و عرضی DO - 10.22106/jlj.2020.124986.3349 N2 - مباحث پیرامون رابطۀ سببیت اگر نگوییم مهم‌ترین مبحث از میان مباحث دانش حقوق است، بی‌شک یکی از مهم‌ترین آن‌هاست. بررسی اعتبار نظریۀ کارشناسی در فرایند تشخیص رابطۀ سببیت و مسائل پیرامونی آن موضوع این نوشتار علمی است. بسیار دیده شده که در محاکم حقوقی و کیفری، احراز رابطۀ سببیت به کارشناس محول می‌شود بدون آنکه بررسی و تأمل شده باشد آیا وجهی برای تجویز ارجاع احراز رابطۀ سببیت به کارشناس وجود دارد یا خیر. در واقع در این مقاله، به‌دنبال پاسخ به این پرسش هستیم که بر اساس نظام حقوقی ایران در چه مواردی نظریۀ کارشناس می‌تواند مستند حکم دادگاه در فرایند تشخیص رابطۀ سببیت و تحمیل مسئولیت قرار گیرد؟ در این نوشتار فرض بر این است که برای احراز رابطۀ سببیت آنچه به‌عنوان قاعده باید ملاک عمل قرار گیرد، استناد عرفی است؛ اگرچه در برخی فروض خاص جهت احراز رابطۀ سببیت و نیز در برخی مسائل پیرامونی رابطۀ سببیت از جمله تشخیص عوامل مادی وقوع حادثه، و نیز تعیین میزان مسئولیت (در فرض اشتراک مسئولیت) می‌توان قائل به جواز تمسک به نظریۀ کارشناس شد. UR - https://www.jlj.ir/article_45766.html L1 - https://www.jlj.ir/article_45766_d77807304a1cf6d3058951cd296ae03d.pdf ER -